Na zes weken binnen en dozen medicijnen is het opknappen begonnen, gelukkig.
Erg moe nog steeds, maar ik sleepte me gisteravond naar een opening in de galerie.
Leuk iedereen weer te zien, maar nog vermoeiender waren de vragen van hoe het is. Ik pak een stoel en ga aan de lange tafel zitten en bekijk van daaruit een aantal schilderijen.
Een bevriend echtpaar komt binnen met een enorme bos bloemen: voor jullie, voor de opening !
Zij kringen onder de ogen en hij mager en grauw. handjes en kusjes, hoi, hoi. Hij komt naast me zitten. Hoe is tie ?
Wist je het nog niet, vraagt hij, ik heb slokdarmkanker, uitgezaaid, overal, 't zal niet lang meer duren. Het klinkt bijna zakelijk. Hij kijkt even voor zich uit, kijkt me dan aan en zijn mond trekt een grimas.
Ik stuiter in m'n lijf, elke vezel giert. En .... nu .... kon ik er geloof ik uitbrengen.
Gewoon ... elke dag pakken die je kan. We zijn net terug uit Italie. We zien wel, wat moet je anders ? Gaan zitten simpen, daar wordt je alleen maar ellendig van.
Op weg naar huis vermengen de regendurppels zich met tranen.
Ik heb nog een halve kuur te gaan, dan is het over.
Bij mij dan.
14 opmerkingen:
Ja, raar dat we zo
ontdaan zijn van het contrast
ziek zijn of dood gaan
terwijl het een en
het ander voor gezonden
even vreemd blijven
in hun staat is het
lijden slechts meelijwekkend
ze zien de strijd niet
die is voor beiden
heroisch met een slecht uit-
einde voor wie sterft
en een bitter kruid
voor wie herstelt terwijl die
ander de dood aanvaardt
Artenzo: ik vind het echte verhaal al heftig genoeg.
Dat is zeker heftig...
Inderdaad Jan, als een bom.
Dat zijn van die korte mededelingen die je eigen leven tot aan je dood in een heel ander perspectief kunnen plaatsen.
Inderdaad Willem, 180 gr. om.
dodelijk contrast
dat de kiem, de kwetsbaarheid van leven doet beseffen....
Mooi Svara !
Veel kontrasten hier: Artenzo en Kuifjesimon, de bloemen en de tranen, lieve mensen en de dood. Teveel.
Ik ben niet echt een bekende, al lees ik deze blog van tijd tot tijd.Soms denk ik wel eens dat lijden aan kanker te groot is voor welk mens dan ook.Nog een halve kuur te gaan en dan ben je er van af.
Heel veel sterkte met die halve kuur en heel veel sterkte en kracht met de tijd daarna, hoop en vertrouwen.Groet!!
Wel, Heer K. Simon,het leven is niet bepaald gemakkelijk. Soms staat er een leien dakje paraat en soms is de weg geplaveid.
Wanneer dat niet zo is, dan kan men zich altijd nog behelpen met achter het venster zitten en de voorbijgangers beschouwen. :-)
Laat ik u een goede opknapbeurt toewensen.
NB, bij Heer Jaco las ik dat ge problemen hebt met inloggen in mijn onderaardse onderkomen. Hebt ge de schop wel bij hand?
Hoe het komt dat weet ik niet.
Wat ik wel weet is dat het algemene inloggen op de diverse sites soms een dagtaak is... :-(
Dag Marleen: tja .. ieder zo z'n invulling. Dank voor je woorden.
Dank je wel Athy !!!
Eindelijk hebben we elkaar te pakken heer Johan ;-))
Een reactie posten