Leven in Frankrijk : Gratis

De supermarkt in F. is niet een van de grootste. Maar ons levensonderhoud halen we er voldoende vandaan. De filiaalhouders zijn echtpaar van zo rond de zestig. Zij zit meestal achter de kassa, en hij ... hij loopt vaak rond. Klein van stuk, bijna kaal met grijs, colbertje grijs en daaronder een zelfgebreide trui, ook grijs.
Zijn werk is rondlopen. Rondlopen met een microfoon. Slalommend door de gangpaden staat hij dan bij sommige artikelen stil en houdt daar een praatje over. Of ze in de aanbieding zijn, of om ze vooral niet te vergeten voor een goede maaltijd, of dat je het weekend niet zonder kunt. We hebben niet de indruk dat iemand er naar luistert.
Erg lachen moesten we een keer toen de luidsprekers begonnen te kraken. Hoho, riep de winkelbaas met een angstige stem: de batterijen zijn op, ik kom zo weer bij u terug. We hebben daar toen maar niet  op gewacht.
Vorige week. Bij binnenkomst een heerlijke stokbroodlucht. Nou, eentje dan maar, voor de lekkere trek.
Bonjour ! Daar staat de winkelmeneer naast ons. En zegt dat als we er drie kopen, de derde gratis is. Leuk ... de hele winkel luistert mee.
Maar we willen er geen drie en glimlachen met een 'non merci' naar hem.
Hij denkt dat we het niet begrijpen en schakelt over in het Engels en gebarentaal.
Hij steekt zijn hand omhoog, steekt drie vingers op en wijst met zijn andere hand op de derde vinger:
'''dont pay".
Dat laatste schalt door de winkel.
Maar goed dat niemand het snapte.