En zo trokken we vorig jaar zomer met ons tentje door de departementen Indre en de Creuse, net onder het midden van Frankrijk. Dorpjes, heuvels, uitgesleten rivierdalen. Prachtige streken, veelvuldig bezocht door kunstenaars. Bij het dorpje Croiset kwamen we Monet tegen. In een diep uitgesleten dal van de Creuse schilderde hij de rivier en de beboste heuvels. We kenden elkaar nog van eervorig jaar herfst aan de kust, bij Fécamp en Etretat. We lachten nog een keer, omdat toen bijna zijn ezel wegwaaide in de novemberstorm.
Salut, en wij weer op weg. Naar George Sand. Staan we voor haar kasteel, zijn de poorten dicht. Een bord geeft aan dat de opneing pas om half zes is, dat is nog drie uur wachten. We puffen uit in de schaduw van een grote kastanjeboom, de zon zindert. Op 8 juni 1876 sterft Aurore Dupin zoals ze eigenlijk heet. Daarom is ze natuurlijk niet thuis. Dan heeft wachten niet zo veel zin meer. En om nou een dooie kamer te bezoeken, daar wachten we niet op. In het dorpje verkopen ze ansichtkaarten, gekleurd en verkleurd, laat ook maar zitten.
Uit m'n rugzak haal ik een biografie over George. Een schrijfmonster. 180 banden, artikelen in kranten en tijdschriften, zeer omvangrijke correspondentie. Voorvechster van de ongebonde liefde, tegen de beperkingen van het huwelijk, sociaal kritisch denkster, feministe avant la lettre. In haar mannenpak en sigaren rokend bood ze in haar huis en bed onderdak aan talloze schrijvers, musici. de Balzac, Chopin, List, Flaubert om er maar een paar te noemen.
Een enorme schrijfdiscipline. Elke dag een paar hoofstukken ... en een man. Schrijven en neuken, tja.
We sloffen over het verlaten kasteelplein naar een tegenover liggend theehuisje. De waard ligt in zijn leunstoel zachtjes te snurken. Hij wordt glimlachend wakker. Thee en sapjes heeft hij. Ik kijk beteuterd. Dan knipoogt hij. Thee voor Chris en een biertje voor mij, er is immers toch niemand zegt hij.
Nee, zeg ik, George is er ook niet.
Hij draait zich om en kijkt naar het kasteel, scherp omlijnd tegen de azuren lucht.
Nee, zegt hij, waarschijnlijk aan het schrijven. zal haar laatste wel zijn.
's Avonds voor de tent probeer ik nog wat te schrijven, mijn tweede boek. Wijn en een waxinelichtje, het wil maar niet lukken.
Er zit niks anders op.
10 opmerkingen:
Wat je met deze tekst wil zeggen is mij niet geheel helder.
Een tikkeltje mystiek:-)
Inmiddels heb ik van John van Schaik: In het hart is hij te vinden, van de mediatheek.
Op blz. 50 las ik over Hildegard en Bernardus van Clairveaux. Wel interessant,maar er zijn meer invalshoeken.
groet
Laila
Laila: George was meer avant la lettre, ik erna ook heel best ;-)
ik heb haar op Mallorca gezocht en gevonden,klooster in Valldemossa, waar ze een winter verbleef
gr Hennie
Hennie: klopt, daar zat ze met de zieke Chopin.
Overmacht, Simon! Niets aan te doen...
Anne: daar leg ik me altijd bij neer, het is niet anders ;-)
's Avonds voor de tent probeer ik nog wat te schrijven, mijn tweede boek. Wijn en een waxinelichtje, het wil maar niet lukken.
Misschien moet je eens onderdak gaan verschaffen aan wat schrijfsters en muzikantes ;-P
Klopt Willem het wordt tijd voor wat inspiratie ;-))
Misschien moet je maar in een kasteel gaan wonen, schijnt erg inspirerend te zijn. Zo een met een torenkamertje als De Montaigne.
Zou ik zo hoog kunnen stijgen Blutch ? ;-)))
Een reactie posten