Het is al weer enkele maanden geleden, het was nog zomer, dat ik keihard mijn grote teen stootte. En ik was ook nog op blote voeten. Nu heb ik aardig wat klassieke muziek, maar toen heb ik, voor mijzelf, voor Chris maar ook voor alle buren, de allernieuwste aria's ten gehore gebracht. Oei. oei, oei wat heb ik geleden. Veel ijs op mijn kwetsuur alsook in mijn glas ... dagen heb ik met mijn been horizontaal doorgebracht. Meewarige gezichten, schouderklopjes en veel 'bon courages' vielen mij ten deel, en dat is ook weer wat waard.
Tijden en aandacht verstrijken, het leven is hard, heel hard.
En mijn teen? Van licht roze, naar geel, bruin, blauw, licht gevoelig. En ook dat ging weer over. Het leven werd bijna weer normaal.
Tot dat.
De nagel van de bewuste jongen begon te verkleuren, van een klein stukje tot helemaal zwart. Scheurbuik, werd geopperd, zwarte pest, peut etre. Oude buurman Bernard zwaaide al met een verroeste ijzerzaag.
Bezorgd bekeek ik dagelijks de teen. Zwart bleef ie, geen pijn, dus ... niks aan de hand (eh voet), gewoon snel je sokken aan, dan zie je en weet je er niks meer van.
Tot dat.
Eer gisteren, ik droog na het douchen, mijn voeten af, en merk dat de bewuste nagel een beetje los zit. Ik voel tintelingen vanaf beneden omhoog kruipen. Mijn maag en hoofd worden duizelig en draaien, zo ook de muren van de badkamer. Mijn mond wordt droog en ik kan geen woord uitbrengen.
Ik wankel naar de gang, met mijn linkerbeen steunend op mijn hiel. Ik kijk nog steeds niet naar dat ... ding daar beneden, ik voel de nagel lichtjes bewegen.
Dan, tik, hij is er g.v.d afgevallen en ligt naast mijn voet op de plavuizen. Mijn teen zelf is licht roze, nagelloos, met nog een stukje echte nagel wat nog vast zit. Ik ga op de rand van het bed zitten.
Strak kijk ik recht vooruit en voel dat het einde der tijden bij mij aangeland is, mijn ademhaling stokt en giert. Op de tast vind ik een oude sok van gisteren voor mijn bed en trekt hem aan. Ik kijk niet, doe alles op gevoel. Ik laat me achterover vallen en val in een tomeloze slaap, droom over middeleeuwse veldslagen, guillotines en scootmobielen.
's Middags werd ik wakker van een hagelbui terwijl de zon scheen. Vanuit het slaapkamerraam zag ik een grote regenboog. Ik werd ter plekke diepgelovig. Ik draaide mij dwars door het bed zodat mijn half geamputeerde teen precies aan het uiteinde van de regenboog kwam te liggen.
Toen riep ik Chris, ik had een enorme dorst.
13 opmerkingen:
Ooh... hemeltje lief, als dat maar goed gaat komen :)
Heel veel sterkte met je TEEN.
Cilia: m'n hele leven trok aan me voorbij ;-))
Dorst? Dat heb ik ook vaak (vooral 's avonds). Als je te weinig drinkt vallen je teennagels er af. Dat is bekend
François: kwas vanmorgen bij de slijter, hij zei precies hetzelfde; zijn vrouw is bovendien pedicure.
Inderdaad... heeeeeeeel sensitief, zo'n teen... Oud zwart bloed en nieuw roze teenvlees maken een mooi stilleven. Toch? Hooggevoeligheid ten top ;-P Sterkte, misschien groeit-ie ooit nog weer aan!
Lou; tis de straf voor het op te grote voet leven ;-)
Oei! Scootmobielen in je droom, dat is niet best...;o)
Ha Jan: en dat op klaarlichte dag ;-)))
Groet van mij !!
Annette: ga ik doen; ben eigenlijk altijd al een pantoffelheld geweest ;-)))
Zolang het bij afvallende teennagels blijft... En op de koop toe nog bediend worden ook!
Anne: ik ben toch maar een bofferd ;-)
Ai, een zwarte, afvallige nagel aan je doodskist.
Als dat maar geen omen is...
Willem: ik laat nu elke dag mijn ledematen grondig controleren ;-))
Een reactie posten