Leven in Frankrijk : Takkenwijf

Als je op het terrasje bij mijn atelier zit en dan schuin wegkijkt zie je in de verte een klein laag huisje. Beetje verscholen achter struiken en ander groeisel. Je ziet dan de achterkant van het huisje; een schuifpui met daarvoor een trapje van een treedje of twee.
Daar woont een alleenstaande mevrouw. Sinds enkele jaren weduwe van Pierre. Een oudere mevrouw met een snerpende stem, een bazige stem ook.
Wij hebben nog nooit een woord met dat mens gewisseld. Nee wij zwaaien alleen maar naar elkaar. Ze ruikt het wanneer wij daar gaan zitten. Vanachter de schuifpui wordt je dan bespiedt en zodra we iets van oogcontact hebben, of liever de gezichten staan op dezelfde golflengte, dan gaat haar arm omhoog en zwaait bijna uit het schoudergewricht. Wij doen iets soortgelijks terug, maar minder. Maar je moet wel zwaaien, want die blikken blijven priemen.
Dat is een 'méchante' heeft onze buurvrouw Jeanne uitgelegd. Daar moet je voor oppassen. Ze praat met je, maar net zo makkelijk over je. Ze roddelt.
Nou dat wisten we toen. Maar ze bleef zwaaien. En wij ook maar. En die snerpende stem niet te vergeten. Als ze in de geopende schuifpuideur staat te telefoneren dan snerpt het zo hard dat het bijna gaat regenen. En ze snerpt ook tegen haar hond. Zij en haar hond, dat is het enige dat daar beweegt.
Wij weten eigenlijk niet eens hoe zij er van dichtbij uitziet en ook niet hoe zij heet. Madame 'méchante' is het voor ons. Of madame 'des tacques'.
Stond ik afgelopen zondag bij de bakker. Voor mij een aantal dames. Grote bestellingen werden er gedaan. Broden, croissanten, gebakjes en taarten. Au revoir!
Toen was het kleine vrouwtje aan de buurt. Ik keek ruimschoots over haar heen.
Ik schrok van haar snerpende stem. Zo bekend.
Ze bestelde een half broodje, nee snijden deed ze zelf thuis wel. Ze pulkte wat centjes uit haar portemonneetje, legde die op de toonbank en knikte. Zwijgend liep zij de winkel uit, een eenzame zondag tegemoet, nou op haar hond na dan.
's Middags zwaaiden wij met twee armen, wie weet.