Laatst plaatste ik een oproep op mijn facebook-pagina voor een mecenas. Het liep storm. De pagina stroomde vol met .... stilte, doodse stilte. Telefoon opgepakt om te luisteren of ie het nog wel deed, ook hier ... grande silence. Mailbox ... één groot leeg beeldscherm.
Daar wordt een mensch niet vrolijk van. Dat was ook aan mijn nieuwe werken te zien. Geen ander materiaal dan conté en houtskool kwam er in mijn handen. Ook vanwege de weigering van uitbetaling van AOW, grauw van de honger.
Gisteren gebeurde dan toch wat moest gebeuren. Wat meubels en andere roerende zaken op de brocante te koop aangeboden. Leveranciers kunnen dan wat afbetaald worden en onze slager strijkt wellicht over zijn hart voor een klein schouderkarbonaatje. Geheel tegen mijn principe bood ik ook een schilderwerkje te koop aan.
Daar stonden we dan in de brandende zon. Voor een habbekrats vloog alles weg. De menschheid wilde ons nog harder zien lijden.
De burgemeester kwam aanlopen samen met de directeur van de bibliotheek. Ze waren getipt zeiden ze. Getipt dat ik met een schilderij op de brocante stond. Loftuigingen alom. Nou ken ik dat wel, het levert alleen geen donder op. Maar in dit geval ... Voila verkocht, die burgemeester toch. Hij wil er ook nog een voor zijn werkkamer op het stadhuis. Inmiddels waren er meer mensen om ons heen komen staan. Wijzende vingers, toegeknepen ogen van de echte kunstkenners. Vragen of mijn atelier bezocht kan worden. De baas van de bibliotheek vraagt of ik niet in de hal wil komen exposeren; hij heeft er een groot budget voor; de burgemeester knikt instemmend.
Ik word op mijn schouder getikt. Ik ben journalist van de regionale krant zegt de man met een grote camera op zijn buik. Of ik maar even wil poseren bij het doek en bij de burgemeester. En morgen komt hij voor interview. Vanuit het toegestroomde publiek flitsen mobiele telefoontjes.
Tis hem echt hoor ik. Die Simon uit Nederland. Groot schilder, veel geexposeerd, aan lager wal geraakt en nu hier opgedoken. Een paar weten zelfs ons huis. Daar ja, en ze wijzen, daar met die verwilderde tuin. Tja kunstenaars he?
Tis een echte impressionist, dat zie je zo. Zelf noemt ie zijn kunst depressionistisch, lachen he? Iemand duwt een biertje in mijn handen.
Pasen, feest van de opstanding !!
15 opmerkingen:
Ziet er veelbelovend uit, hé Simon?
Ik wens je alle goeds toe met deze nieuwe ontwikkelingen =]
Dauw: Louvre Lens laat een nieuwe vleugel bouwen
Het lijkt erop dat je weer aan de bak moet op je ouwe dag.
Succes.
Zo zie je maar weer, de mecenas maak jezelf, die zit in je hoofd.
blutch: allemaal kloddertjes roze ;-))
apie: leeg hoofd, lege portemonnee ;-))
Roze kloddertjes.
Heyboer is er beroemd mee geworden.
Ik zie helemaal geen schilderij en mijn fantasie is niet zo groot
dat bedoel ik Blutch ;-))
Appel de volgende keer maak ik voor jou een stilleven, van een ... appel ;-))
Ga je nu Appels vervalsen Kuifje?
Mensen zijn stinkend jaloers op me nu ze weten dat ik jou ken. Hoewel, het was even slikken bij dat nieuwe profiel: dat is geen kuifje, dat is een kuif! Ik neem aan dat ze een kamer vrijhouden voor jou in Lens, of tenminste een wand. Groet
Blutch: jij verwart Appels met peren !!
Jaja, ook hier in het dorp is men blij met mij en stijgen de huizenprijzen. In Musee Louvre Lens denkt men er over de naam te gaan wijzigen ... tja Bredero zei het al ....
Leuk verhaal, zie het - met uitzondering van het schilderij - helemaal voor me. Binnenkort gaan ze vast een film over je maken...
Een reactie posten