Overdag kun je je lege glasfles natuurlijk omruilen bij de supermarché. Dat is makkelijk als je er toch boodschappen doet en het is er niet duur. Maar gasflessen gaan meestal leeg als je staat te koken en steeds weer vergeet een tweede reservefles te kopen.
's Avonds leeg dus, als alle winkels gesloten zijn. Dan ben je aangewezen op de 'particulieren'. Gewoon iemand die wat wil bijverdienen aan het omruilen en verkopen van gasflesse. Zo kwam ik een keer bij Didier terecht. Hij woont aan de rand van een buurdorp, lange oprijlaan. Een lamp floepte aan, een dikke oude man kwam aangeschommeld en verkocht mij een gasfles. Het was koud en aardedonker, geen tijdstip voor een boeiende conversatie. Bovendien moest de afgekoelde prak weer opgewarmd worden.
Op een keer ging overdag de fles plotseling leeg. Op pad naar Didier; liever dat hij wat verdient dan zo'n supermarktketen. Toen zag ik pas hoe hij echt woonde. Een oud huis, glazen veranda met half vergane planten. Naast een lange rij gasflessen in allerlei soorten en maten was er een soort buitenmuseum ingericht met tal van mijnwerkersattributen. Tegen een witgekalkte muur lagen lampen, pikhouwelen, een kruiwagen met grote stukken steenkool erin, een oude drilboor, een houten kruis met een mijnwerkershelm er bovenop.
"Voor heen die stierven voor het zwarte goud" stond er in een kinderlijk handschrift op een zelf getimmerd houten bord.
Didier slofte naar mij toe. Ondanks het zuurstofslangetje in zijn neus hijgde hij als een oud bospaard. Hij wees naar een plekje om de lege gasfles neer te zetten, ik pakte een volle uit het rek.
"Bent u vroeger mijnwerker geweest?" was mijn zeer overbodige vraag. Hij wilde reageren, maar dat verdween in een rochelende hoestbui.
Hij gaf een papiertje waar de prijs van de fles op stond en hield zijn hand ophoog.
Ik betaalde en verdween in stilte.
12 opmerkingen:
Een hele fraaie schets weer.
Zo'n type als Diederik; levensecht geschilderd.
Groet
Laila
Heel mooi, ik stond stil naast je mee te kijken.
groet, Fenny
Laila: goeie man, deze Diederik !
Fenny: ;-))
de anderen zeggen het al, mooi geschetst. een juiste keuze om didier te prefereren boven de supermarkt.
Dank je Ton; de supermarkten kunnen aan het gas ;-))
Hier zijn ze ook, die scharrelaartjes. Bij ons is het een oude Italiaan die sinds zijn vijftiende in Frankrijk woont, hier op school heeft gezeten en zijn vak als loodgieter geleerd heeft, maar nooit als zodanig is geaccepteerd. Het blijft "die Italiaan." Wij blijven bij hem komen met loodgietersklusjes. Meneer Adobati komt altijd glimmend opgepoetst zijn klus doen. Groeten, Lilian
Lilian: dat zijn vaak de beste !
Weer zo'n opgewarmde prak. Maar het is meestal beter dan als je het in een magnetron doet.
Blutch1: per heden ga ik mijn leven verbeteren ;-))
Mooi beeld heb je geschetst, interessant dat de mens nostalgische gevoelens toont voor een tijd waar hij aan onderdoor zal gaan.
Rosa: en dan was vroeger alles nog beter ...
Een reactie posten