Niet zo spectaculair als de bloem die Pierra een dezer dagen liet zijn, maar toch. Opeens zijn ze er weer. Uit het gras komen de donkergroene bladen omhoog van de wilde aronskelk. Dat wordt weer mooi straks. Groene stengels vol met knal oranje doperwten.
Zo'n 15 centimeter hoog. Prachtig ... zeker in de zon.
Toen we ze voor het eerst zagen hebben we een tuinboekje ofwat versleten eer we wisten wat daar groeide en bloeide.
Ze lijken in de verste verte niet op de witte aronskelken, die grafbloemen. Die zie je hier ook in overvloed, gewoon in de tuinen. Oude buurman Bernard heeft een hele rij voor zijn huis staan. We zijn er nu aan gewend, luguber vonden we ze in het begin.
Bernard trok zijn wenkbrauwen op toen ik vertelde dat zijn en onze aronskelken familie van elkaar zijn. Dat 'wilde' snapte hij helemaal al niet.
Hij vindt onze 'kennis' van de natuur maar bedenkelijk, 'stads' dus.
12 opmerkingen:
In m'n vorige dorrp zat een juwelier met zo'n rij witte aronskelken voor de deur. Ik ben er nooit binnen gegaan. We zijn geen snuisterijtjesmensen, dus dan moet je zeker het lot niet tarten... Je zou dit 'dorps' kunnen noemen. ;-)
Ha Ron; ik ben ook niet zo van 'die' witte; alhoewel ie kwa vorm wel 'lekker minimalistisch' is ;-))
Die bloemen kunnen er ook niets aan doen
Kijk Paco zulke analyses daar kan ik niet tegen op ;-))
Oh, leuk je nieuwe stekkie, lekker fleurig.
Lydia: ik zeg het met bloemen !
das beter dan: ik zeg het met aronskelken ;-))
Een reactie
Het schijnt te werken afgezien van de woordverificatie
hij is binnen François: "Bloemen !!"
Danke fuur die bloeme Kuifje. Ik heb er een bloemenkransje van gevlochten (dat staat zo enig in mijn haar)
Tijd voor een rondedansje François: Joechei t'is in den meije !!
Ik moest even googelen om ze weer voor de geest te halen want heb ze zelden gezien.
Een bloemig blog, op naar de lente !
Een reactie posten