Eindelijk zijn ze verdwenen. Al die touristen, dagjesmensen. Etretat ligt er verlaten bij.
Ingeklemd tussen krijtrotsen, keienstrand. Links de beroemde olifantspoort. Geliefd kijk, schilder, foto-object. Daarvoor komen ze, de touristen met hun fototoestellen. En daardoor zij ze er, de souvenirwinkels., pizza en moules frites. Niet te vergeten de namaakschilders, interessantdoeners.
Gisteren, vandaag,morgen.
Het giert van de wind, de zee scheurt door de keien en spat op tegen de rotsen.
Een enkele vissersboot ligt hoog op het strand.
Van achter ons hotelraam zagen we de oude kromme man lopen.
Kijken deed hij. Kijken van onder zij pet. Leunend tegen de wind. Kijken naar de wolken, de rotsen, de poort in zee.
's Middags zat hij stil in een hoekje met zijn tafelezeltje; sigaar, fles wijn.
Zijn grijze stoppelbaard was door het zoute zeewater opgewit, zijn haar slierte over zijn voorhoofd.
Niemand keek.
Hij wilde niets van me drinken, maar knikte wel toen ik naar zijn schilderijtje keek.
Dikke grijstinten, donker groene vlakken, slierten zoute regen.
Buiten klaarde het weer op.
6 opmerkingen:
Het lijkt me immense ervaring, daar in de wind 'oceaan te snuiven'. Je blog is een klein schilderijtje, geen namaak maar een onvervalste kuifjesimon. 'Slierten zoute regen' vind ik prachtig.
De eerste keer dat ik, na België, in het buitenland was, was in Etretat.
Heeft erg veel indruk gemaakt, toen, in de jaren 70, het nog bijna middeleeuws was.
Erg mooi opgeschreven! Ik zag een paar typo's denk ik, die moet je laten staan. Zo'n wonderbaarlijk sterk beeld kan dat opleveren. Maar misschien was het al expres, dan ben je een genie.
Ron: stuiven en snuiven; geen haar meer overeind !
Barbara: tblijft indrukwekkend; ksluit m'n ogen voor de fritekotten;dank voor je mooie compliment!
... en hij blijft dan zo wat achter in zijn binnen
Mooi dat je zag dat hij goed gekeken heeft
Groet van Ragfijn
Geschilderd gekeken Ragfijn; het schilderijtje verdween in wat het voorstelde !
Een reactie posten