Gisteravond maakte ik een ommetje dorp. Of je nou wil of niet je komt altijd langs de kroeg. Gelige lichtbanen schenen vanuit de ramen op het donkere plein. Onwillekeurig keek ik naar binnen. Jean Pierre alleen achter de bar, glazen poetsen. Ik naar binnen, de deurbel klingelde. Bonjour, handje, biertje, niks bijzonders.
Jean Pierre knikte naar de gelagkamer. 't Is een verzameling oude stoelen waar, behalve een verdwaalde toerist, nooit iemand zit. Zowaar, daar zit mijn vriend Roger, de directeur van onze plaatselijke bibliotheek en mij twee onbekende mannen.
Roger wenkt mij en ik word voorgesteld aan Henri en Serge, ook bibliotheekbazen van twee (nog) kleinere dorpen van zo net rond de honderd inwoners.
We willen ons promoten zegt Serge, die een beetje scheel is. Ons op de kaart zetten vult Henri gewichtig aan. Mijn vriend Roger kijkt over zijn lege wijnglas naar buiten en zegt zachtjes "Iets gemeenschappelijks, dat trekt mensen, nieuwe lezers en zo."
Een puzzeltocht met opzoekopdrachten, opper ik.
Ik kreeg geen reactie.
Een thema-avond dan misschien ?
Ik meende een zucht te horen.
Een literair café, peut etre ?
Bij het horen van het woord café, kwam Jean Pierre aan lopen (met een nieuwe fles).
Ik lepelde maar wat op, culturele dingen, een schrijversavond, een gedichten-concours.
"Ah, poëzie !" Henri keek wat vaag en zei dat zijn schoonmoeder mooi kan dichten. Jean Pierre meende dat zijn vrouw nog gedichtenbundeltje uit haar jeugd had bewaard.
Ik voelde dat ik een beetje sturing moest aan brengen. " Kijk mannen, vanmiddag heb ik dit geschreven." Ik nam een forse teug en begon.
- Langs veld en beemd klink hoorngeschal
daar snijdt het mes tot bloedens toe
en komt geen wandelaar tot rust
Postbodes uit Echternach kiezen
weloverwogen zijpaden
En als er aan de deur wordt geklopt
fluiten zij door de gleuf
twee zangeressen in duet.
Nieuwe tijden geven aan dat het niet meer
is zoals het was
Door het tasten in het duister
verliezen de maagden hun reinhied
en meert de kaptein zijn dronken schip af.-
Jean Pierre was inmiddels al opgestaan. Ik zag nog net in de spiegel achter de bar, dat hij met zijn vinger tegen zijn voorhoofd tikte.
12 opmerkingen:
D'r zijn 10 flessen - elk onder een oude eik - verstopt ...
Het ligt aan de opdrachten, maar deze zou zijn ingeslagen ;)
PS. Ik ga voor de poëzie, zelfs wetende van jou te verliezen!
Groet van Rag
Rag: wees welkom al is het café in wording nog niet geworden.
Ik zou er nog maar een stevige borrel op drinken. Voor je het weet is het gedaan met de rust daar. Alle wegen leiden nu naar het café. Daar draait het om.
Klopt Aad: voor je het weet houdt Wim Brands hier zijn boekenprogramma ;-)
Wat een schitterend gedicht, Simon. Ik wist dat je het in je had, maar ...
Gaat het nu weer een beetje ?
Vette grijns ;-)
Bij het horen van het woord café, kwam Jean Pierre aan lopen (met een nieuwe fles).
heerlijk, zie het voor me.
Jaco, zoals mijn oude grootvader reeds zei: hij kan rijmen en dichten zondr zijn hemd op te lichten.
Willem: mijn ernst komt geloof ik niet helemaal bij je over ;-)
Ton: mag ik je als gastdichter alvast noteren ;-)
....en toen maakte jij zeker een nederige buiging naar hem ;-)
Svara: haha, jazeker, al dichtend ;-))))
Een reactie posten